En dan wil ik een nieuwe website beginnen, eentje voor mijzelf. In de voorbeeld-software zit een artikel waar je wat over jezelf kunt vertellen, das nog niet zo makkelijk. Ik begin maar chronologisch, bij het begin dus.

Het begin
Op de lagere school had ik al duiven evenals o.a. mijn klasgenoten Dick Hoekman, Jan Vriezekolk en Harry van Heuven. Ook zaten er een klas hoger wat kinderen die duiven hadden, Adriaan Aalpoel en Jan Hartgers. Ik had witte sierduiven waarvan er één een paar zwarte veertjes op de rug had, mijn favoriet. Op woensdagmiddag gingen we onze duiven lappen. In een geïmproviseerd mandje werden de duiven op de fiets een stukje weggebracht en hoopten we maar dat ze weer thuis zouden komen. Omdat alle anderen echte postduiven hadden, al dan niet ongeringd en/of aan komen vliegen, wilde ik dat ook. Daarom kocht ik een hele mooie rode doffer van plaatsgenoot Frans Arendsen, die kostte mij precies Fl. 2,50. Na een paar dagen had ik deze naar mijn ren overgewend en was ik de koning te rijk.
Wat later kwam er een heus duivenhok en echte postduiven. Mijn oom Gerrit Ilbrink was handig met hamer en zaag en bouwde een gedeelte van het kippenhok van mijn vader om tot duivenhok met heuse broedbakken er in. Dat was ook het moment, ik was een jaar of 11, dat ik lid werd van p.v. de Hoven in Zutphen. Dit werd geen succes en lang heeft dat niet geduurd. Wel bleven er altijd duiven vliegen achter het Tolhuisje in Voorst maar het voetballen was vele malen belangrijker. Na heel wat jaren, het was 1987, kwam Freek Wagenaar langs met de vraag of ik met mijn ongeringde postduiven wat eitjes voor hem wou uitbroeden. Freek zou weer met duiven beginnen en kreeg van Dik de Boer een ronde eitjes uit de lijnen van de Tornado, 1e Nat. Dax.
Nadat ik de jongen had afgeleverd was ik ook benieuwd naar de prestaties en ging daarom regelmatig bij Freek op zaterdag de duiven oppassen. Rinie Vos was daar ook altijd en daar werd het zaadje voor Team Wagenaar al gezaaid. Ik had naast de duiven van Dik de Boer ook een paar eigen duiven ingebracht, evenals Rinie, die een paar v.d. Wegen-duiven leverde via meubelbonnen van Eijerkamp. Er was een onderlinge strijd om de eerst aankomende duif. Het stelde nog niet zoveel voor maar eind 1987 werd ik lid van p.v. Steeds Verder in Twello en in 1988 ringde ik mijn eerste eigen duiven. Echt goed ging het zeker niet. ook toen werden er heel veel jonge duiven verspeeld, echt vrolijk werd ik er niet van.
In 1989 werd ik getroffen door een veldvergiftiging. De nestduiven met jongen trokken naar het veld en kwamen zwaar vergiftigd weer thuis. Sommigen zaten dood op het nest, anderen vielen zo uit de lucht, een drama. In de club werd ik prima geholpen. Ik kreeg jonge duiven van Freek, Dik de Boer en Theo Boerkamp. Opeens kon ik wat jonge duiven overhouden en de volgende jaren kon ik een redelijk prijsje draaien. Vooral op de natour op nest werden er soms leuke resultaten gehaald, de voetbal bleef echter op de eerste plaats staan.

Samenwerking
In 1995 werd er voor het eerst volgens de huidige formule van Team Wagenaar met de duiven gespeeld. Ik kweekte jonge duiven die bij Freek aan de wedvluchten deelnamen. Na het seizoen werden de beste vliegers weer bij mij geplaatst en in het voorjaar wende ik die duiven over naar mijn hokken. Ik heb heel wat uurtjes in de voorjaarskou staan fluiten en rammelen om de duiven weer bij mij binnen te krijgen. In 1996 werd er contact gelegd met Jan de Visser in Axel. Na een bezoekje aan Jan om een bon te verzilveren bleek het enorm te klikken met deze sympathieke Zeeuw. Op de bon kregen de legendarische duif "de Blauwe Axel". Deze presteerde als jonge duif geweldig, kampioensduif NCC-Oost Nederland, en werd naar het kweekhok verwezen. In het najaar werden er nog een paar duiven uit de gouden lijnen van Jan naar Voorst gehaald. Ook zaten er duiven van Cor en Lidwien Hanegraaf uit Nuland. Ook deze presteerden prima en de na-kweek deed daar niet voor onder.

Toen kwam jaar 1997. Eigenlijk begon dit al in 1996 want er werd voor het eerst aan winterkweek gedaan achter het Tolhuisje. Het was koud met alle nadelen maar de jongen die werden geboren kwamen stuk voor stuk geweldig op. Onder hen was er een mooie vetkras doffer die later onder de naam Garfield enorme successen behaalde, wat werd bekroond met het Wereldkampioenschap Versele Laga. Ik herinner mij de eerste vlucht nog. Er kwam een grote donkere regenbui aangewaaid en in het schijnsel van de bijna verdreven zon schitterden de vleugels van een duif die juist voor de bui uit vloog, Garfield! Op zijn eerste vlucht pakte hij meteen de eerste prijs en was de enige duif die met een droog pak thuis kwam. Lopende het seizoen zou hij dat kunstje nog 2 keer flikken, 3 eerste prijzen in groot verband tegen duizenden duiven!

De volgende jaren waren goed voor de nodige successen maar een "Garfield" hebben we nooit weer gekweekt. In 2002 besloot Freek met de duivensport te stoppen en ging ik alleen verder. Fanatiek was ik niet, soms sloeg ik zomaar een seizoen over, duiven voor de hobby en voor het plezier.

Nieuw begin
In 2007 vestigde ik mij in Twello. Mijn duiven vonden tijdelijk onderdak bij Hillie Romein om mij de tijd te geven een hok te bouwen in de ruime tuin achter het huis. Wel stond er een klein hokje, vloeroppervlak 1 m2, in een hoekje in de tuin van waaruit ik met 6 gekregen jonge duiven van Cor Buis aan de vluchten ging deelnemen. De duiven waren zeer tam en hadden hele dagen open hok. Op de eerste vlucht korfde ik er 6 in en kwamen er 5 terug. W.s was dat de hoogste score van de hele club. De duiven deden het geweldig en met wekelijks 2 of 3 prijzen kon de lol niet op. Hoogtepunt was een mooie top 10 notering op een NPO-vlucht vanuit Chantilly. 's Avonds waren er 2 van de 3 thuis, ook prijs, en de volgende morgen was ik weer compleet. Beter was het met de jongen nooit gegaan, dat beloofde wat voor de toekomst.
In de herfst van dat jaar werd er met hulp van John Romein een mooi, doordacht, hok geplaatst. De kweekduiven werden bij Hillie opgehaald en in 2008 zou het gaan gebeuren. Om kort te zijn: er gebeurde helemaal niets, het liep van geen kanten.
In 2009 werd de samenwerking met Freek weer nieuw leven ingeblazen. Freek was weer begonnen en met wat gekregen duiven van o.a. Joke en Martin Geven had hij met de Jurriaan de beste jonge duif van afd. 8. Ik ging weer jongen kweken voor Freek maar ook voor mijn zelf. Het overwennen had ik wel gehad, daar was ik klaar mee. De prestaties van mij bleven ver ondermaats, bij Freek ging het op en af mede door de enorme overlast van de roofvogels.
Na van alles te hebben geprobeerd met het hok werd besloten om pal aan de andere kant van de tuin een hokje te bouwen. Daar ging het met wat Taartjongen niet slecht. Met een tiental duivinnen, die puur vanaf het schapje vlogen, werden de beste prestaties in jaren behaald. Toen in 2016 besloten werd om de tuin te gaan renoveren werd er in 2016 al begonnen met de bouw van een mooi nieuw hok. Deze werd in 2017, samen met de aanleg van een nieuwe tuin, afgebouwd.
De oude hokken werden gesloopt en vol goede moed wordt er begonnen met een nieuw strijdplan. Het is de bedoeling om de komende jaren het vizier volledig te richten op de dagfond. Buiten het kweken van een 40 á 50 jonge duiven voor Freek wordt er ook gewerkt aan de opbouw van een leuk koppeltje oude duiven voor de dagfond. Doel is om op die vluchten een 20 á 30 duiven in te kunnen korven. Ook wordt er met een schuin oog gekeken naar b.v. Orange, ochtendlossing. Zoals altijd weer plannen genoeg, we gaan het meemaken!

Ondertussen is ook Bram Scherpenzeel al enkele jaren vaste leverancier van jonge duiven voor Freek. Om alle kwekers en sympathisanten bij het duivengebeuren te betrekken wordt er vanaf 2017 gevlogen onder de naam Team Freek Wagenaar.

In het Top-menu treft u de links aan naar de website van ons Team en die van Bram.

Albert

p.s. Vanaf 2019 ben ik alleen nog, letterlijk en figuurlijk, een "papieren"-lid van Team Freek Wagenaar. Vanwege mijn wispelturigheid kon ik de continuïteit die nodig is niet garanderen en hebben we in goed overleg besloten om de gezamenlijke kweekduiven elders onder te brengen. Wel blijf ik de administratie, vnl. de stamkaarten, doen voor het team. Verder is er niets aan de hand  en zijn de verhoudingen zoals ze waren.